© धनश्री दाबके
रोजच्या सारखाच धावत पळत शशी ऑफिसला पोचला. तसंही ऑफिसमधे बायकांची मेजॉरिटी असल्यामुळे तिथलं वातावरण नेहमीच उत्साही आणि हॅपनिंग असायचं पण आजचा उत्साह अजूनच वाढलेला वाटला शशीला.
आज काय स्पेशल आहे कोण जाणे असा विचार करत शशी केबिनमध्ये शिरला.
इतक्यात राणे मॅडम त्याच्या पाठोपाठ आत येत म्हणाल्या, "Good morning सर ! मी काल जो मंथली रिपोर्ट बनवून पाठवला होता तो पाहिलात का?
नाही म्हणजे बघितला असलात तर त्यात काही चेंजेस करायची गरज आहे का ते विचारायचं होतं. असतील तर मी जाण्याआधी करून दिले असते."
इतरवेळी ज्या राणेबाईंना रिपोर्टची आठवण करून द्यावी लागते त्या राणेबाईंनी ह्यावेळी स्वतःहून रिपोर्ट तयार केलाय आणि चेंजेसही करते म्हणतायत ते ऐकून शशी चाट पडला.
"अरे वा! राणे मॅडम ! ह्यावेळी तुम्ही फारंच प्रोॲक्टीव्हली रिपोर्ट बनवलात. मी मागच्यावेळी समजावलेलं तुम्ही चांगलंच मनावर घेतलंय वाटतं. Good good..पण मीटींग उद्या आहे ना. मी बघतो दुपारनंतर. मग करा जे चेंजेस असतील ते संध्याकाळी जायच्या आधी." शशी म्हणाला.
"अय्या काय सर ! तुम्ही मस्करी करताय की खरंच विसरलात आज महिला दिन आहे ते ! घरी मिसेसना विश केलंत की नाही? अहो आज आम्हा सगळ्या महिलांना मॅनेजमेन्टने हाफ डे ऑफ दिलाय ना..आम्ही सगळ्या आज सेलिब्रेशन करणार.. आधी जेवायला जाणार आणि तिथून घरी सटकणार. म्हणूनच तर विचारतेय तुम्हाला रिपोर्टबद्दल इतक्या सकाळी सकाळी " राणे बाई म्हणाल्या.
"थॅक्यू सो मच सर." म्हणून राणेबाई निघून गेल्या आणि शशी टेंशनमधे आला..
घरात एक बायको आणि दोन मुली.. तीन तीन वूमनिया असूनही मी त्यांना साधं विशही केलं नाही.. आता आज काही खरं नाही.
इकडे साधनाचं डोकं मात्र खरोखरीच खूप चढलं होतं.. ॲसिडीटीने जोरदार उसळी मारली होती.. आणि तिला काही सुचत नव्हतं.
शशी लंचसाठी बाहेर आला आणि त्याने फोन पाहिला.. सोसायटीच्या whatsapp गृपवर बायकांचे वूमन्स डे सेलिब्रेशनचे फोटो आले होते. सगळ्याजणी मस्त पार्टी करत होत्या पण त्यातही साधना नव्हती.
शेवटी चावीने दार उघडून शशी घरात आला आणि घरातली सामसूम पाहून अजूनच घाबरला.
अरे बापरे.. हिने काही खाल्लेलंही दिसत नाही.. आता काय करावं? परत एकदा आत डोकावला तर साधानाने कूस बदलली होती.
हीच्यासाठी खिचडी टाकावी आणि मग हिला उठवावं असा विचार करून शशी कामाला लागला.
गाढ झोपेत बाकी काही नाही समजलं तरी आपल्या स्वैपाकघरातला कुठलाही बारिकसा आवाज सुद्धा स्त्रीच्या आत्म्यापर्यंत पोचतो. त्यामुळे भांड्यांचा आवाज ऐकून साधना एकदम दचकून उठली.
"शशी? तू आत्ता?" म्हणत साधना ओरडली आणि दचकून शशीच्या हातून मीठाचा डबा पडला.
"उठलीस? बरं नाही ना तुला? ॲसिडीटी त्रास देतेय का? मी किती फोन केले.. मला वाटलं तू रागवलीस.. मी साधं तुला विशही नाही केलं त्यामुळे." शशी तिच्या जवळ जात म्हणाला.
"अरे नाही रे .. मी नाही रागावले अजिबात.. तू आमच्यासाठीच इतके कष्ट उपसतोस ना?
शशीच्या चेहऱ्यावर समाधान पसरलं.
साधना हसत हसत म्हणाली.
© धनश्री दाबके
अशाच नवनवीन कथा आणि लेख वाचण्यासाठी आमच्या 'माझी लेखणी' या फेसबुक पेजला फॉलो करा.