©® सौ. सोनल गुरुनाथ शिंदे
कदाचित त्याला हे उत्तर अपेक्षित होतं, पण नकळत अदिती ने त्याला होकारही दिला होता.
अदिती - "मी चुकले.. पण घरी नाही मान्य करणार रे .. म्हणून..."
स्वरूप - "म्हणूनच मी दुसरीकडे लग्न ठरवलं.. काय हरकत आहे? फक्त ओळखच तर होती आपली .. जास्त
काहीच नाही आणि ओळख तर आता जिच्याशी लग्न करणार आहे तिचीही होईलच कि हळू हळू.. आणि तुझी
लग्न गाठ , जे तुझे बाबा बांधणार आहेत त्याच्याशीही तुझी होईलच कि ओळख .. नव्याने.. नवीन ओळख..
ओळख तर क्षणांत होते ग.. आणि एका नकारात ती विसरावीही लागते... हो कि नाही?"
अदिती - "अभिनंदन.. तू दुसऱ्या कुणाबरोबर...."
स्वरूप -" एक मिनिट अदिती .. तुला नक्की त्रास कशाचा होतोय? मी तुझ्यापासून दूर जातोय त्याचा कि मी
दुसऱ्या कुणाचा तरी होतोय या गोष्टीचा ?"
अदिती -"दोन्ही... आणि अदिती रडायला लागली.
अदिती, वय - वर्ष पंचवीस. शहरात राहूनही सालस व संस्कारी. अदिती स्वप्नात रमायची पण प्रत्यक्षाचं भान ठेऊन. अशा विचारांत असतानाच मग तिला बाबांचा धाक आठवायचा आणि पुन्हा स्वप्नांचा बंगला कोसळायचा..
धाडसाची सगळी कामं ती करायची पण स्वप्नातच आणि म्हणूनच कि काय, कधी कधी खूप चिडायची स्वतःवरच. का हे असल साध आयुष्य माझ्याच नशिबी. ? का मला नाही वागता येत मनासारख? का मी फक्त स्वप्नात रमायचं? का मी प्रेम नाही करू शकत? का मीच सगळ्यांचा आदर राखायचा? सगळ्यांना घाबरायचं?
पण हे सगळे प्रश्न देखील तिच्या मनातच राहायचे.
अशा या अदितीच्या प्रेमात पडला, स्वरूप साने. त्याला कुठे माहित होत कि हि प्रेमाची लढाई त्याला एकट्यालाच लढावी लागणार होती म्हणून.
अशा या अदितीच्या प्रेमात पडला, स्वरूप साने. त्याला कुठे माहित होत कि हि प्रेमाची लढाई त्याला एकट्यालाच लढावी लागणार होती म्हणून.
प्रेमात तर तो पडला होता अदितीच्या पण त्यातही सर्वप्रथम त्याला जिंकायचं होत अदितीला.
अदितीला ऑफिसमध्ये पोहोचायला त्यादिवशी उशीरच झाला होता. धावत पळत ती ऑफिसच्या बिल्डींगखाली आली.
अदितीला ऑफिसमध्ये पोहोचायला त्यादिवशी उशीरच झाला होता. धावत पळत ती ऑफिसच्या बिल्डींगखाली आली.
अदिती तिथेच लिफ्ट साठी थांबली होती. लिफ्ट आली आणि स्वरूप पण त्याच्या ऑफिस मध्ये जाण्यासाठी थांबला होता. दोघे आत शिरले.
अदितीने पाचवा मजला म्हणून लिफ्टचं बटन प्रेस केलं आणि उभी राहिली.
स्वरूप तसाच उभा राहिलेला पाहून तिने विचारलं, "कोणता फ्लोअर??"
तशी स्वरूपची तंद्री भंगली आणि त्याने लिफ्टच्या बटनाकडे पाहिलं.
आश्चर्य, आनंद आणि बऱ्याच काही मिश्र भावनांनी तो उत्तरला, "सेम फ्लोअर."
तिच्या चेहऱ्यावर आश्चर्य पसरलं पण अनोळखी व्यक्तीशी उगाच सलगी नको म्हणून ती फक्त पुसटशी हसली. नंतरचे क्षण स्तब्धता. ती काहीच बोलली नाही म्हणून हाही गप्पच उभा राहिला.
पाचव्या मजल्यासमोर येउन लिफ्ट थांबली, प्रत्येक मजल्यावर एकच ऑफिस आणि त्या पाचव्या मजल्यावरील एकाच ऑफिसमध्ये दोघे शिरले.
पाचव्या मजल्यासमोर येउन लिफ्ट थांबली, प्रत्येक मजल्यावर एकच ऑफिस आणि त्या पाचव्या मजल्यावरील एकाच ऑफिसमध्ये दोघे शिरले.
अदिती तिच्या जागेवर जाऊन बसली आणि तिच्या मागोमाग आलेल्या स्वरूपवर सगळ्यांची नजर गेली...
हाय स्वरूप .... वेलकम. काय सरप्राइजच दिलंंस ! आणि असेच किती तरी हर्षाने उल्हासित झालेले तिच्या डिपार्टमेंट मधले सगळेच सहकर्मचारी त्याच्याभोवती गोळा झाले.
अदितीने फक्त त्याचं नाव ऐकलं आणि हाच का तो स्वरूप साने, बिझिनेस वाढवण्यासाठी गुजरातला गेला होता.. गेल एक वर्षे? अच्छा अच्छा ...ती ह्याच विचारात असताना कोणीतरी तिची ओळख करून दिली.
"हि अदिती , सहा महिन्यापूर्वी आपल्या इथे जॉईन झाली ... आणि हा स्वरूप साने."
अदितीने फक्त त्याचं नाव ऐकलं आणि हाच का तो स्वरूप साने, बिझिनेस वाढवण्यासाठी गुजरातला गेला होता.. गेल एक वर्षे? अच्छा अच्छा ...ती ह्याच विचारात असताना कोणीतरी तिची ओळख करून दिली.
"हि अदिती , सहा महिन्यापूर्वी आपल्या इथे जॉईन झाली ... आणि हा स्वरूप साने."
तिने लावलेला अंदाज बरोबर होता. यापुढे ते दोघे एकाच डिपार्टमेंट काम करणार होते.
स्वरूप हुशार होता.
स्वरूप हुशार होता.
त्याची कामाची त्याची पद्धत वेगळी होती म्हणूनच नवीन शहरात व्यवसाय
वाढवण्यासाठी त्याची नियुक्ती झाली होती आणि हि प्रगती त्याने मिळवली होती अवघ्या एक वर्षात.
वाढवण्यासाठी त्याची नियुक्ती झाली होती आणि हि प्रगती त्याने मिळवली होती अवघ्या एक वर्षात.
तिथलं सगळं सेट करूनच तो इथे परतला होता.
तीन महिने झाले.
तीन महिने झाले.
कामाव्यतिरिक्त ती काही जास्त बोलत नव्हती आणि हि हीच का ती? ह्या विचारांपलीकडे तो काही जात नव्हता.
हि मुलगी इतकी मितभाषी असेल असं त्याला वाटलं नव्हतं.
पण थोडा वेळ जाऊ दिला कि सगळ काही व्यवस्थित होतं त्याप्रमाणे तिची कळी त्याच्या मिश्किल, हसऱ्या स्वभावापुढे उमलत गेली.
कितीही मनाला आवरलं तरी स्वरूपच्या व्यक्तिमत्त्वात एक वेगळी झलक होती, त्यामुळे कामापेक्षा थोडं
जास्त बोलण आता वाढल होतं.
कितीही मनाला आवरलं तरी स्वरूपच्या व्यक्तिमत्त्वात एक वेगळी झलक होती, त्यामुळे कामापेक्षा थोडं
जास्त बोलण आता वाढल होतं.
पूर्ण दिवसातला थोडा इतरत्र वेळ गप्पांमध्ये जाऊ लागला आणि त्या बोलण्यातूनच तो तिला ओळखण्याचा प्रयत्न करत होता.
शांत असली तरी कधी वेळ आली तर सडेतोड उत्तरही ती द्यायची.. तिच्या घरचं धाक दाखवणारं वातावरण तिच्या मितभाषी स्वभावाचं कारण असावं या निष्कर्षापर्यंत तो पोहोचला होता.
शांत असली तरी कधी वेळ आली तर सडेतोड उत्तरही ती द्यायची.. तिच्या घरचं धाक दाखवणारं वातावरण तिच्या मितभाषी स्वभावाचं कारण असावं या निष्कर्षापर्यंत तो पोहोचला होता.
नंतर कधीतरी एकटा असताना त्याने स्वतःलाच प्रश्न केला, मी का गुन्ततोय इतका ? मग त्यालाच कुठेतरी जाणवलं होत.. मी प्रेमात पडलोय बहुतेक ...अदितीच्या. परंतु त्याला सापडलेल हे उत्तर तिला सांगणं म्हणजे निर्माण न
झालेलं नात संपवण्यासारखं होत.
अदिती आपला प्रस्ताव स्वीकारेल हे शक्यच नाही.. आणि त्यामागचं कारण तिचे वडील आणि तिच्या घरचा धाक. खरं तर कधी कधी त्याला वाटायचं कि हि उगाचच चिंता करतेय, पण तिला ऑफिसमधून निघायला जरा जरी उशीर होणार असेल तर तिचा भाऊ तिला न्यायला येतो हे कळल्यावर त्याला तिच्या बोलण्यातला अर्थ व धाक कळायला लागला होता.
महिने उलटत होते, कामाचा व्याप वाढला होता आणि दोघांना एकमेकांचा सहवास जास्त मिळत होता.
वैयक्तिकरित्याही दोघे एकमेकांना चांगलेच ओळखू लागले होते.
झालेलं नात संपवण्यासारखं होत.
अदिती आपला प्रस्ताव स्वीकारेल हे शक्यच नाही.. आणि त्यामागचं कारण तिचे वडील आणि तिच्या घरचा धाक. खरं तर कधी कधी त्याला वाटायचं कि हि उगाचच चिंता करतेय, पण तिला ऑफिसमधून निघायला जरा जरी उशीर होणार असेल तर तिचा भाऊ तिला न्यायला येतो हे कळल्यावर त्याला तिच्या बोलण्यातला अर्थ व धाक कळायला लागला होता.
महिने उलटत होते, कामाचा व्याप वाढला होता आणि दोघांना एकमेकांचा सहवास जास्त मिळत होता.
वैयक्तिकरित्याही दोघे एकमेकांना चांगलेच ओळखू लागले होते.
एक वर्ष होत आलं होत आणि अदितीच्या बोलण्यातून तिलाही तो आवडतो याची खात्री त्याला झाली होती. पण प्रेमविवाह असा काहीसा विषय निघालाच कि ती माघार घ्यायची.
जे शक्यच नाही त्या वाटेला जायचच कशाला?? ह्या प्रश्नावर तो गप्प व्हायचा.
अप्रत्यक्षपणे तरी एखाद्याच्या मनाचा अंदाज किती वेळ बांधणार? शेवटी त्याने तिला विचारायचं ठरवलं.. कारण दुसरा पर्याय नव्हता, तिच्या घरी स्थळ बघण सुरु झालं होतं.
स्वरूपच्या मनातलं अदितीने ओळखल होतं तिलाही तो तिच्यासाठी योग्य वाटत होता पण ते स्वीकारायची तिला भीती वाटत होती..
अप्रत्यक्षपणे तरी एखाद्याच्या मनाचा अंदाज किती वेळ बांधणार? शेवटी त्याने तिला विचारायचं ठरवलं.. कारण दुसरा पर्याय नव्हता, तिच्या घरी स्थळ बघण सुरु झालं होतं.
स्वरूपच्या मनातलं अदितीने ओळखल होतं तिलाही तो तिच्यासाठी योग्य वाटत होता पण ते स्वीकारायची तिला भीती वाटत होती..
घरी प्रेम हि गोष्ट स्वीकारणारच नाहीत हे तिने ठरवून टाकलं होतं.
पण स्वरूप हार मानणार्यातील नव्हता.
पण स्वरूप हार मानणार्यातील नव्हता.
त्याने तिला एकदा स्पष्ट विचारलं, "माझ्याशी लग्न करशील?"
आणि अदितीने ही एका क्षणात दिलेलं उत्तर, "नाही" संपलं.. विषय संपला.
आणि अदितीने ही एका क्षणात दिलेलं उत्तर, "नाही" संपलं.. विषय संपला.
"बाबांनी सांगितलेल्याच घरी माझं लग्न होईल..माझी लग्नगाठ तेच जुळवणार, मी त्यांचा विरोध नाही स्वीकारू शकत, मला तू आवडतोस पण..... पुढचं ऐकायला स्वरूप समोर थांबलाच नाही.
कदाचित त्याला हे उत्तर अपेक्षित होतं, पण नकळत अदिती ने त्याला होकारही दिला होता.
चार दिवस दोघ गप्पच होते.
पाचव्या दिवशी स्वरूप तिला म्हणाला, "तुझा नकार मला अपेक्षित होता, जबरदस्ती नाहीच माझी. आपली मैत्री माझ्याकडून कायम राहील. तुझ मात्र माहित नाही. एका आठवड्यासाठी गावी जातोय, सुट्टीवर आहे..काही गरज लागली कामात तर कळव."
उपहासात्मक असलं तरी त्याचं बोलणं टोचत होत तिला .
तिने फक्त मानेने हो; सांगितलं.
तो निघून गेला.
एक आठवडा.. ती एकटीच होती, स्वरूपचं आयुष्यात नसणं त्यामुळे अपूर्ण असं वाटणारं आयुष्य.
एक आठवडा.. ती एकटीच होती, स्वरूपचं आयुष्यात नसणं त्यामुळे अपूर्ण असं वाटणारं आयुष्य.
तिला राग येत होता स्वतःच्या असहाय्यतेचा आणि स्वरूपचा ..
त्याने साथ द्यायला हवी होती ना? नकार मान्य केला लगेच... ? असं असतं का कुठे?
मग स्वतःच म्हणायची,पण माझीच तयारी नव्हती माझ्याचं घरच्यांच मन वळवण्याची... तो तर लांबच राहिला.. नाही मला थोडा वेळ मागायला हवा होता त्याच्याकडे..
पण नाही नको .. राहूदेत.. माझ्यात नाही तितकी हिम्मत.
ते पूर्ण सात दिवस तिने अश्रूंना वाहवण्यात घालवले.
अगदी हताश होऊन.
आणि इथे स्वरूप परतला तो.. पेढ्यांचा बॉक्स घेऊन.
अगदी हताश होऊन.
आणि इथे स्वरूप परतला तो.. पेढ्यांचा बॉक्स घेऊन.
लग्न ठरलं स्वरूप साहेबांचं.. हे राम काकांचं बोलणं कानावर पडलं आणि तिला घेरीच आली.
हा एका आठवड्यात मला विसरला?
प्रेम आणि इगो- मी पणा दुखावला तिचा, मात्र या दोन्ही भावनांमध्ये प्रेमाची जीत झाली,
तिला राहवेना आणि अदितीने स्वरूपला विचारलच, काहीस हतबल होत
"स्वरूप तू सात दिवसांपूर्वी मला लग्नासाठी विचारलंस आणि आता लग्नही करतो आहेस? दुसऱ्या कोणाशी?" तिला पुढे बोलवेना.
स्वरूपने हसत उत्तर दिलं, "मला अभिनंदन तर कर आधी."
तिच्या रागाचा कटाक्ष दुर्लक्षित करत स्वरूप पुढे बोलला, स्वरूप म्हणाला "अदिती तू नकार दिल्यानंतर मी तुझ्यासाठी झुरत रहाव अशी अपेक्षा होती का तुझी ?"
अदिती म्हणाली, "नाही पण... तू एवढ्या लगेच दुसऱ्या मुलीशी लग्न करण्याचा निर्णय कसा घेऊ शकलास?"
स्वरूप - "पुन्हा तेच. तूच नकार दिलास मला, थोडा वेळही नाही मागितलास.. ठाम होतीस न तू तुझ्या निर्णयावर ?.. मला थांबवलं पण नाहीस.. माझ्या घरच्यांनी चांगली मुलगी बघितली माझ्यासाठी, तेव्हा त्यांनी विचारल्यावर त्यांना काय उत्तर द्यायला हवं मी ?"
अदिती - "पण? स्वरूप "
तिच्या रागाचा कटाक्ष दुर्लक्षित करत स्वरूप पुढे बोलला, स्वरूप म्हणाला "अदिती तू नकार दिल्यानंतर मी तुझ्यासाठी झुरत रहाव अशी अपेक्षा होती का तुझी ?"
अदिती म्हणाली, "नाही पण... तू एवढ्या लगेच दुसऱ्या मुलीशी लग्न करण्याचा निर्णय कसा घेऊ शकलास?"
स्वरूप - "पुन्हा तेच. तूच नकार दिलास मला, थोडा वेळही नाही मागितलास.. ठाम होतीस न तू तुझ्या निर्णयावर ?.. मला थांबवलं पण नाहीस.. माझ्या घरच्यांनी चांगली मुलगी बघितली माझ्यासाठी, तेव्हा त्यांनी विचारल्यावर त्यांना काय उत्तर द्यायला हवं मी ?"
अदिती - "पण? स्वरूप "
"पण.. पण काय? तुझं माझ्यावर प्रेम होतं म्हणजे आहे ते डोळ्यांत दिसतंय तुझ्या, ते पाहूनच तुला विचारलं होत मी लग्नासाठी ... पण तू नाही म्हणालीस. प्रेम आहे ना? मग या प्रेमाला मिळवण्यासाठी ,आयुष्यभर सोबत ठेवण्यासाठी थोडा तरी प्रयत्न नको का तू करायला?"
अदिती - "मी चुकले.. पण घरी नाही मान्य करणार रे .. म्हणून..."
स्वरूप - "म्हणूनच मी दुसरीकडे लग्न ठरवलं.. काय हरकत आहे? फक्त ओळखच तर होती आपली .. जास्त
काहीच नाही आणि ओळख तर आता जिच्याशी लग्न करणार आहे तिचीही होईलच कि हळू हळू.. आणि तुझी
लग्न गाठ , जे तुझे बाबा बांधणार आहेत त्याच्याशीही तुझी होईलच कि ओळख .. नव्याने.. नवीन ओळख..
ओळख तर क्षणांत होते ग.. आणि एका नकारात ती विसरावीही लागते... हो कि नाही?"
अदिती - "अभिनंदन.. तू दुसऱ्या कुणाबरोबर...."
स्वरूप -" एक मिनिट अदिती .. तुला नक्की त्रास कशाचा होतोय? मी तुझ्यापासून दूर जातोय त्याचा कि मी
दुसऱ्या कुणाचा तरी होतोय या गोष्टीचा ?"
अदिती -"दोन्ही... आणि अदिती रडायला लागली.
म्हणजे त्रास होतोय तर स्वतःला सावरलं त्याने……..
स्वरूप - "माझ्या होणाऱ्या बायकोला भेटशील का?"
अदिती - "कोण?"
स्वरूप - "तू... अदिती सावंत...."
आदिती - "तुला वेड लागलंय नाहीतर तू मला वेडी करतो आहेस..."
स्वरूप - "नाही... तूच मला वेड केल आहेस आणि ह्या वेड्याने आज अर्ध्या दिवसाची रजा टाकली आहे ,
आपल्या दोघांची आणि ती या वेड्याच्या बॉसने अप्रूव्ह देखील केली आहे.. म्हणजे आता आपण ऑफिसच्या
बाहेर जायचं आहे जेणेकरून मोकळेपणाने बोलता येईल आणि तू वेडी होण्यापासून वाचशील."
अदिती - "माझी ‘लिव्ह’ तू कशी अप्रूव्ह करून घेतलीस?"
स्वरूप - "कारण मी वेडा आहे.. काय ग आता काही मिनिटांपूर्वी तू रडत होतीस न आणि आता भांडते आहेस?
कशा ग तुला सगळ्याच भावना लपवता येतात? मी बॉसची परवानगी घेतली आहे.. बाहेर जाऊयात मग
सांगतो सगळं... इतका तरी विश्वास ठेव होणाऱ्या नवऱ्यावर."
स्वरूपच्या डोळ्यातला विश्वास पाहून ती त्याच्यासोबत ऑफिसच्या बाहेर पडली. जवळच्याच हॉटेल मध्ये दोघं गेले. आता फक्त स्वरूप बोलणार होता आणि अदिती ऐकणार होती.-
स्वरूप - "मागचा पूर्ण आठवडा मी माझ प्रेम मिळवण्यासाठी प्रयत्न करत होतो. तुझ्या घरी जाऊन भेटून आलोय
तेव्हाच इतक्या ठामपणे तुला सांगतोय. तुझ्या घरून प्रेमविवाहाला मान्यता नाही मिळणार मग प्रयत्न करत
होतो आपल्या प्रेमाला लग्नाची मान्यता देण्यासाठी.
माझ्या घरी मी तुझ्याबद्दल अगोदरच कल्पना दिली होती, आणि त्यांचा काहीच आक्षेप नसल्याने ते तुझ्या घरच्यांना भेटायला हसत तयार झाले. तुझे बाबा तसंही स्वतः आधी मुलगा पसंत करणार होते आणि नंतरच तुला विचारणार होते. म्हणून तुला काहीच कल्पना दिली नाही. तीन दिवसांपूर्वी तुझ्या बाबांना भेटलो त्यांना तू मला आवडतेस आणि माझं प्रेम आहे तुझ्यावर हे सांगितलं त्यांना.
स्वरूप - "माझ्या होणाऱ्या बायकोला भेटशील का?"
अदिती - "कोण?"
स्वरूप - "तू... अदिती सावंत...."
आदिती - "तुला वेड लागलंय नाहीतर तू मला वेडी करतो आहेस..."
स्वरूप - "नाही... तूच मला वेड केल आहेस आणि ह्या वेड्याने आज अर्ध्या दिवसाची रजा टाकली आहे ,
आपल्या दोघांची आणि ती या वेड्याच्या बॉसने अप्रूव्ह देखील केली आहे.. म्हणजे आता आपण ऑफिसच्या
बाहेर जायचं आहे जेणेकरून मोकळेपणाने बोलता येईल आणि तू वेडी होण्यापासून वाचशील."
अदिती - "माझी ‘लिव्ह’ तू कशी अप्रूव्ह करून घेतलीस?"
स्वरूप - "कारण मी वेडा आहे.. काय ग आता काही मिनिटांपूर्वी तू रडत होतीस न आणि आता भांडते आहेस?
कशा ग तुला सगळ्याच भावना लपवता येतात? मी बॉसची परवानगी घेतली आहे.. बाहेर जाऊयात मग
सांगतो सगळं... इतका तरी विश्वास ठेव होणाऱ्या नवऱ्यावर."
स्वरूपच्या डोळ्यातला विश्वास पाहून ती त्याच्यासोबत ऑफिसच्या बाहेर पडली. जवळच्याच हॉटेल मध्ये दोघं गेले. आता फक्त स्वरूप बोलणार होता आणि अदिती ऐकणार होती.-
स्वरूप - "मागचा पूर्ण आठवडा मी माझ प्रेम मिळवण्यासाठी प्रयत्न करत होतो. तुझ्या घरी जाऊन भेटून आलोय
तेव्हाच इतक्या ठामपणे तुला सांगतोय. तुझ्या घरून प्रेमविवाहाला मान्यता नाही मिळणार मग प्रयत्न करत
होतो आपल्या प्रेमाला लग्नाची मान्यता देण्यासाठी.
माझ्या घरी मी तुझ्याबद्दल अगोदरच कल्पना दिली होती, आणि त्यांचा काहीच आक्षेप नसल्याने ते तुझ्या घरच्यांना भेटायला हसत तयार झाले. तुझे बाबा तसंही स्वतः आधी मुलगा पसंत करणार होते आणि नंतरच तुला विचारणार होते. म्हणून तुला काहीच कल्पना दिली नाही. तीन दिवसांपूर्वी तुझ्या बाबांना भेटलो त्यांना तू मला आवडतेस आणि माझं प्रेम आहे तुझ्यावर हे सांगितलं त्यांना.
त्यांनी दोन दिवस मागितले, आणि काल मला पुन्हा भेटायला बोलावलं.. होकार कळवण्यासाठी.
स्वरूप बोलताना प्रत्येक वाक्यागणिक अदितीच्या चेहऱ्यावरचे, डोळ्यांतले भाव बदलत होते.
स्वरूप बोलताना प्रत्येक वाक्यागणिक अदितीच्या चेहऱ्यावरचे, डोळ्यांतले भाव बदलत होते.
"काय भारी आहेस तू खरचं !" हे अदिती च बोलणं तो तिच्या चेहऱ्यावर वाचत होता.
अदिती - "बघ, सांगितलं होतं न? बाबांना माझ्या इच्छेशी काही देण घेण नाही, लगेच होकार कळवला सुद्धा? मला विचारायला हव होत ना एकदा तरी ?"
स्वरूप - "आपण दोघेही चुकीचे होतो अदिती . ते मला भेटायला आले तेव्हा पहिले हेच वाक्य म्हणाले, अदितीची निवड आवडली मला. तुला नकार दिला असेल तिने म्हणून तू एवढा आटापिटा करत घरी पोहोचलास आमच्या. दोन दिवस मागितले ते तुझी चौकशी करण्यासाठी."
स्वरूप - "ते सर्व बोलून झाल्यावर शांतपणे बोलले , बाप आहे मी तिचा. . पण तूच सांग... चूक झाल्यावर निस्तरत बसायची कि ती होण्याआधी खबरदारी घ्यायची? जन्मदाता आहे मी. तिला जपण्यासाठीच निष्ठुर झालो मी, तिला धाक दाखवताना तिचं फक्त चांगलं व्हावं हीच इच्छा असायची. माझा दुसरा काय स्वार्थ असणार? तू खरच चांगला मुलगा आहेस.. माझ्या मुलीला आयुष्यभर सांभाळ, मी तिला माझी जबाबदारी समजून मनात असूनही प्रेम नाही केल, तू मात्र तिला खूप प्रेम दे..जप तिला.. योग्य आहेस तू तिच्यासाठी..
तिची प्रत्येक आवड निवड जप रे...खूप भावूक झाले होते ग ते. पण लग्नाला होकार त्यांनी जरी दिला तरी मला ते पुन्हा म्हणाले, एकदा पुन्हा अदिती ला विचार.. घरी ये, मुलीला नीट मागणी घाल.. मग तीही खूप आनंदी होईल..
कदाचित तेव्हा तरी मला तिच्या डोळ्यात माझ्याबाबत अभिमान दिसेल ...आणि तुमची लग्न गाठ केव्हा बांधायची त्याची तारीख ठरवता येईल. अदिती, आता तूच सांग.. हा मुलगा तुला पसंत आहे.. तसं पुढचं बोलण ठरवता येईल."
स्वरूप - "आपण दोघेही चुकीचे होतो अदिती . ते मला भेटायला आले तेव्हा पहिले हेच वाक्य म्हणाले, अदितीची निवड आवडली मला. तुला नकार दिला असेल तिने म्हणून तू एवढा आटापिटा करत घरी पोहोचलास आमच्या. दोन दिवस मागितले ते तुझी चौकशी करण्यासाठी."
स्वरूप - "ते सर्व बोलून झाल्यावर शांतपणे बोलले , बाप आहे मी तिचा. . पण तूच सांग... चूक झाल्यावर निस्तरत बसायची कि ती होण्याआधी खबरदारी घ्यायची? जन्मदाता आहे मी. तिला जपण्यासाठीच निष्ठुर झालो मी, तिला धाक दाखवताना तिचं फक्त चांगलं व्हावं हीच इच्छा असायची. माझा दुसरा काय स्वार्थ असणार? तू खरच चांगला मुलगा आहेस.. माझ्या मुलीला आयुष्यभर सांभाळ, मी तिला माझी जबाबदारी समजून मनात असूनही प्रेम नाही केल, तू मात्र तिला खूप प्रेम दे..जप तिला.. योग्य आहेस तू तिच्यासाठी..
तिची प्रत्येक आवड निवड जप रे...खूप भावूक झाले होते ग ते. पण लग्नाला होकार त्यांनी जरी दिला तरी मला ते पुन्हा म्हणाले, एकदा पुन्हा अदिती ला विचार.. घरी ये, मुलीला नीट मागणी घाल.. मग तीही खूप आनंदी होईल..
कदाचित तेव्हा तरी मला तिच्या डोळ्यात माझ्याबाबत अभिमान दिसेल ...आणि तुमची लग्न गाठ केव्हा बांधायची त्याची तारीख ठरवता येईल. अदिती, आता तूच सांग.. हा मुलगा तुला पसंत आहे.. तसं पुढचं बोलण ठरवता येईल."
त्याचं सगळं बोलण ऐकून अदितीच्या डोळ्यांतली आसवे थांबतच नव्हती.
आज तिला बाबांची नव्याने ओळख झाली होती आणि ती ओळख मनात साठवून ती पुढचं आयुष्य तिच्या स्वरूप बरोबर आनंदाने घालवणार होती.
लग्नाच्या गाठी तर परमेश्वरच बांधतो. ह्याची तिला प्रचिती आली...आणि बाबांबद्दल मनात असलेला आदर अजून वाढला..
समाप्त
©® सौ. सोनल गुरुनाथ शिंदे
©® सौ. सोनल गुरुनाथ शिंदे
सदर कथा लेखिका सौ.. सोनल गुरुनाथ शिंदे यांची असून त्यांच्याकडून रितसर लेखी परवानगी घेऊन आम्ही शेअर करीत आहोत. या लेखाचे सर्व हक्क लेखिकेकडे राखीव असून आमचा त्यावर काहीही अधिकार नाही..
धन्यवाद.!!!📝
माझी लेखणी
फोटो गुगल वरुन साभार ...अशाच नवनवीन कथा आणि लेख वाचण्यासाठी आमच्या 'माझी लेखणी' या फेसबुक पेजला फॉलो करा.
ही कथाही अवश्य वाचा